زمانی که ونبو شی Singularity Energy را راه‌اندازی کرد، یک پلتفرم هوشمند کربن که امروز 4.5 میلیون دلار درآمد داشت، او هرگز فکر نمی‌کرد این شرکت بر روی گازهای گلخانه‌ای تمرکز کند. اما مکالمه با یک مشتری دیدگاه او را به محصولش و در نهایت شرکت و نوع مشتریانی که اکنون به او خدمات می دهد تغییر داد.
«راستش را بخواهید، این سفر واقعاً مشتری مدار بود. شی گفت: «وقتی سه سال پیش شرکت را راه‌اندازی کردم، اصلاً به کربن فکر نمی‌کردم. اولین ایده ای که برای Singularity داشتم این بود که کنترل هوشمند باتری ها، شارژ EV و مواردی از این قبیل را انجام دهیم. هدف از کنترل باتری همیشه این خواهد بود: “چگونه می توانم برای مشتریان پول پس انداز کنم؟”
چند سال پیش، Shi and Singularity هنگام کار با آزمایشگاه نوآوری هاروارد، که منابع کارآفرینی را برای دانشجویان دانشکده بازرگانی هاروارد ذخیره می کند، این هدف را در ذهن داشتند. دانشگاه به دنبال جفت کردن یک باتری خورشیدی در پشت بام ساختمان بود.
«در یکی از مذاکرات به کربن اشاره کردند. شی به یاد می آورد که از او پرسیده شد: «آیا واقعاً می توانید به کربن به عنوان یک سیگنال نگاه کنید؟ دانشگاه می خواست نه تنها برای صرفه جویی در هزینه، بلکه برای کاهش ردپای کربن پردیس، باتری نصب کند.
شی به یاد می آورد: “من هرگز به کربن فکر نکردم زیرا به خودم گفتم “اوه، من یک مرد سیستم انرژی هستم.” اما پس از صحبت با دانشگاه هاروارد، با خودم گفتم: “اوه، این ایده بسیار خوبی است.” اگر بدانم شبکه برق چقدر تمیز یا کثیف است، برای من این سیگنال کنترل دیگری است. این یک هدف بهینه سازی است که ادغام آن با نرم افزار باید نسبتاً آسان باشد.”
معلوم شد که گنجاندن کربن به عنوان سیگنال کنترل، ریاضیات پروژه باتری هاروارد را تغییر داده است. شی دریافته بود که بهینه‌سازی صرفاً هزینه، آلودگی را افزایش می‌دهد، این افشاگری پس از شروع تجزیه و تحلیل انتشار کربن شبکه به صورت ساعتی، برخلاف میانگین‌های سالانه رایج‌تر، رخ داد.