ایالات متحده گفته است که دیگر موشک های ضدماهواره را آزمایش نخواهد کرد، رویه ای که تقریباً عموماً توسط جامعه فضایی به دلیل تمایل آن به پر کردن مدار با زباله های خطرناک مورد شکایت است. معاون رئیس جمهور هریس امروز سیاست جدید را اعلام کرد، به این امید که نمونه ای باشد – اگرچه مدت زیادی از انجام آن نگذشته است.
درگیری ضد ماهواره ای اولین مورد از مجموعه برنامه ریزی شده “هنجارهای فضایی” جدید است که توسط شورای امنیت ملی، پنتاگون، وزارت امور خارجه و سایرین مرتبط با ایمنی و امنیت عملیات مداری مورد بررسی قرار می گیرد.
توانایی پرتاب ماهواره به مدار یکی از آن قابلیت هایی است که نیروهای نظامی در سراسر جهان به سادگی دوست دارند آن را نشان دهند، به طور کلی در زیر برگ انجیر نشان می دهد که می تواند از راه دور یک قطعه ناکارآمد از سخت افزار خود را به مدار پرتاب کند. البته هدف اصلی این است که نشان دهند می توانند هر کسی را بزنند دیگران پرندگان آسمان در صورت لزوم.
چین در سال 2007 عملیات ASAT را انجام داد. ایالات متحده این کار را در سال 2008 انجام داد. هند در سال 2019 نوبت خود را گرفت. و روسیه در پایان سال 2021 باقی می مانند.
اگرچه همه ادعا می‌کنند که کم و بیش می‌دانند ابر زباله‌ها و عوامل دیگر چگونه ایجاد می‌شوند، واقعیت ساده این است که هر یک از این عملیات صدها یا هزاران شی را در مسیرهای کنترل‌نشده رها می‌کند. با پرتاب هزاران ماهواره در هر سال، این زباله های غیرقابل ردیابی در حال حاضر هیچ تهدید آکادمیک ایجاد نمی کنند.
وندنبرگ هریس در جریان بازدید از پایگاه فضایی گفت که ایالات متحده دیگر آزمایش های مخرب موشک های ضد ماهواره (ASAT) را انجام نخواهد داد، که کارها را برای لیزر و روش های دیگر باز می کند، اما زمانی که ما از این پل عبور خواهیم کرد. به آن برسیم ایالات متحده “به دنبال ایجاد این امر به عنوان یک هنجار بین المللی جدید برای رفتار مسئولانه در فضا است.”
به سختی می توان مردم را در مورد آنچه که می توان در فضا انجام داد و چگونه انجام داد، به توافق برسانند، زیرا از نظر حقوقی، حتی با توافق ها و پیمان های متعدد، بیشتر یک غرب وحشی است.
رابین دیکی، تحلیلگر سیاست فضایی در مرکز هوافضا برای سیاست و استراتژی فضایی، می گوید: «مکالمات مختلفی درباره هنجارها وجود دارد – هیچ راه حل یکسانی برای چگونگی توسعه آنها وجود ندارد. “رویکردی که شما در پیش می گیرید احتمالاً بسته به محتوا و زمینه بسیار متفاوت است.”
گاهی اوقات این به معنای همکاری با آژانس های شریک برای یافتن بهترین شیوه های مشترک است. گاهی اوقات از سازمان ملل می گذرد تا مطمئن شوید که یک گفتگوی جهانی است. گاهی (مثلاً این بار) تصمیمی یک جانبه گرفته می شود به این امید که هنجار جدیدی را ایجاد کند. اگرچه سال 2008 و آخرین آزمایش ASAT ما خیلی دور پیش نبود، اما جامعه فضایی از آن زمان تا کنون به طرز بی‌اندازه‌ای تغییر کرده است، و آنچه در آن زمان به سادگی توصیه نمی‌شد، اکنون غیرقابل وجدان است. (بدبین ها ممکن است به این نکته اشاره کنند که وقتی توانایی خود را نشان دادیم، دلیلی برای تکرار آن وجود ندارد، که این تعهد را کمی زائد می کند.)
دیکی گفت: «تعیین این انتظارات مشترک برای آنچه در فضا قابل قبول و غیرقابل قبول است، گامی مهم برای اطمینان از ایمن و قابل استفاده بودن فضا برای همه برای دهه های آینده است.
البته، در زمینه روسیه و چین، که برنامه‌های فضایی خود را از برنامه‌های فضایی ایالات متحده، اروپا و فراتر از آن مستثنی می‌کنند، هدف هدفمندتری وجود دارد – شناسایی اقدام بیشتر به عنوان جدیدترین آزمایش نه فقط غیرمنطقی، بلکه ناسازگار. انتظارات بین المللی